Weer thuis in de wijk

Een brede maatschappelijke beweging is gaande waarin wonen en zorg van elkaar worden gescheiden, zodat mensen met een hulpvraag daar de zorg of ondersteuning kunnen ontvangen waar zij wonen, en dat zij hier niet voor hoeven te verhuizen. Niet de cliënt naar de zorg, maar de zorg naar de cliënt. Zowel het ‘Nationaal Actieplan Dakloosheid: Eerst een Thuis’ als het advies ‘Van beschermd wonen naar een beschermd thuis’ van de commissie Toekomst beschermd wonen zetten in op een regulier huurcontract als norm. Dit scheiden van wonen en zorg is echter niet overal staande praktijk.

Via verschillende projecten brengt Platform31 in kaart wat nodig is om wonen en zorg daadwerkelijk van elkaar te scheiden, en ontwikkelt zij handvatten voor gemeenten, woningcorporaties en zorgorganisaties om zorg en ondersteuning in elke woning te kunnen leveren, zodat er daadwerkelijk sprake is van maatwerk voor cliënten.

Aanleiding en achtergrond

Het ‘Nationaal Actieplan Dakloosheid: Eerst een Thuis’ (2022) zet in op een paradigmashift in de benadering van dakloosheid. Het Actieplan rust op zes, onderling samenhangende, leidende principes voor beleid en uitvoering. Deze principes vormen de basis om van opvang naar meer preventie en ‘eerst een thuis’ te komen. Zowel de Rijksoverheid als belangenorganisaties, zoals de VNG, Valente, Aedes en GGZ Nederland, hebben zich aan het Actieplan gecommitteerd. Hiermee zijn de zes leidende principes richtinggevend voor het voorkomen en terugdringen van dakloosheid in Nederland.

De ambities in het Nationaal Actieplan Dakloosheid sluiten aan bij ambities die de Commissie Toekomst beschermd wonen (ook wel commissie Dannenberg genoemd) in 2015 al stelde om bij uitstroom uit beschermd wonen en de maatschappelijke opvang te streven naar zelfstandige huisvesting. De commissie benaderde in haar adviesrapport ‘Van beschermd wonen naar een beschermd thuis’ ‘beschermde woonvormen’ vooral vanuit burgerschap, waarbij wonen een grondrecht is en een voorwaarde voor maatschappelijk herstel en participatie. Voor wie dat nodig heeft, wordt ondersteuning, bescherming en behandeling zoveel mogelijk in de thuissituatie ingezet. Daarmee past dit advies in een veel bredere maatschappelijke ontwikkeling om (waar mogelijk) expertise naar hulpvragers te brengen in plaats van hulpvragers naar de expertise te verwijzen.

Voor wie interessant?

De uitkomsten van onze projecten zijn relevant voor gemeenten, woningcorporaties en organisaties voor beschermd wonen en maatschappelijke opvang.