Lokale gegevensdeling om jeugdoverlast te bestrijden
Den Haag ontwikkelde een aanpak waarmee samenwerkende organisaties voorkomen dat jongeren afglijden in de criminaliteit.
Iedereen die heeft geworsteld met taaie ruimtelijke dossiers zou deze rijkspromotaal toch als muziek in de oren moeten klinken? Zou het nu werkelijk makkelijker worden? In ieder geval anders. Binnen samenwerkingsverbanden als Vitale Vakantieparken Veluwe en Vitale Vakantieparken Drenthe zijn samenhangende aanpakken ontwikkeld voor de complexe gecombineerde problematiek op verloederde vakantieparken. Aanpakken van ondermijning, huisvesting van sociaal kwetsbaren, ruimtelijke kwaliteit en economische vitaliteit en dat in een omgeving met een variëteit aan eigendomsconstructies en vaak niet gelijklopende belangen tussen gemeente en vakantiepark. Het vraagt op lokaal en regionaal niveau bestuurlijke en ambtelijke creativiteit en uithoudingsvermogen.
Een belangrijke les uit de meerjarige worsteling met vakantieparken is dat een gemeente een eigen visie moet hebben op wat zij wil met een dergelijk vakantiepark. Die visie moet rekening houden met de gemeentelijke én de regionale situatie. Vanuit die visie wordt dan duidelijk hoe een keur aan instrumenten ingezet moet worden, van bestuursrechtelijk tot het ruimtelijk instrumentarium, om stapsgewijs toe te werken naar een gewenste uitkomst.
Maar dan de Omgevingswet. Hoe organiseert een gemeente zichzelf als eigenaren van een vakantiepark zelf het initiatief nemen om hun park om te zetten naar een nieuwe permanent bewoonde woonwijk? Hoe richt je dan de dialoog met de initiatiefnemers in, vanuit een oprechte ‘ja, mits’-houding’? Hoe ga je om met het particulier georganiseerde participatietraject met de omgeving en wat moet je aan beleid en dus raadsbesluiten op orde hebben om daar een passend antwoord te geven? En heb je dan nog ruimte om te overleggen met de regio binnen de al jaren georganiseerde regionale aanpak van vakantieparken, dan wel regionale woningbouwafspraken?
En wat als de initiatiefnemer een groep beleggers is die een nieuw vakantiepark willen opzetten? En u de recreant liever naar bestaande, revitaliserende parken ziet gaan? Wat vraagt het van een omgevingsvisie, omgevingsplannen en vergunningsstelsels om die voorkeur planologisch te vertalen?
Deze blog probeert geen antwoorden te geven op wat er dan precies anders is. We willen u wel bewust maken van wat de Omgevingswet zo anders maakt van het instrumentarium dat u de afgelopen jaren heeft ingezet bij de aanpak van vakantieparken en dat het waard is om te investeren in nieuwe kennis voor het uitoefenen van uw vak.
Nico van Buuren, werkt bij Platform31 aan de leefomgeving.