Paradoxaal sturen: conflict en democratie in duurzame stedelijke regio’s

In het essay ‘Paradoxaal sturen: conflict en democratie in duurzame stedelijke regio’s’ schetst auteur Tamara Metze (WUR) drie paradoxen die voortkomen uit de pogingen om naar andere sturingsvormen toe te gaan:

1. de Paradox van de Pilot: veel vernieuwd, maar niks veranderd
2. de Paradox van de Pluriformiteit: veel stemmen gehoord, maar meer uitgesloten
3. de Paradox van het Pragmatisme: veel opgelost, maar meer conflicten

De VerDuS-onderzoekers trokken ook lessen om met deze governanceparadoxen om te gaan. Metze komt tot vier belangrijke overwegingen om de zoektocht naar de juiste governance verder te brengen.

1. We moeten zorgen dat geleerde lessen uit experimenten en pilots beklijven, impact hebben.
2. Experimenten kunnen nog veel beter blootleggen welk institutioneel werk er nodig is. Wat moet in onze democratische instituties moet veranderen om de duurzaamheidstransities mogelijk te maken?
3. We moeten leren hoe we grenswerkers en grensobjecten kunnen versterken. De kracht van de vernieuwers is dat zij een meervoudigheid aan inzichten weten te verbinden.
4. Conflicten zijn nodig om essentiële waarden bloot te leggen. Ook maken ze onzichtbare vormen van oneerlijkheid in een (te) pragmatische aanpak zichtbaar.