De Discussiedagen Sociale Huisvesting zijn een jaarlijks terugkerend evenement voor mensen die actief berokken zijn bij – en/of werkzaam zijn in de volkshuisvesting. Ook tijdens de elfde editie delen bevlogen strategen, ervaringsdeskundigen en experts in woonbeleid hún ideeën en oplossingen voor het versneld en beter aanpakken van urgente woonvraagstukken. Zij gaan daarover met elkaar in gesprek tijdens een tweedaagse bijeenkomst in oktober dit jaar. Om te leren van elkaars ervaringen en met elkaar de grenzen te verkennen van wat wenselijk en mogelijk is. Centraal thema dit jaar: bouwen aan vertrouwen.
Formule
Deelnemers aan deze tweedaagse bijeenkomst maken voorafgaand daaraan een betoog waarin ze hun analyse, visie of idee over een van de hieronder genoemde thema’s uiteenzetten. Het betoog kan de vorm aannemen van een paper, of – binnen bepaalde richtlijnen – een video, vlog of podcast. Deelnemers kunnen hiervoor kiezen bij de aanmelding (en krijgen de richtlijnen dan toegezonden).
In de sessies tijdens de Discussiedagen staan steeds enkele samenhangende betogen ter discussie. Deze organiseren we al dan niet parallel. De organisatie van de tweedaagse is evenals voorgaande jaren in handen van Platform31, Kennisplatform Corpovenista, de TU Delft Faculteit Bouwkunde en Aedes.
Voor wie?
Deelnemers zijn strategen, experts en ervaringsdeskundigen in wonen afkomstig uit de praktijk-, advies-, onderzoeks- en beleidssfeer van de sociale huisvesting.
Wat levert deelname je op?
- Deelnemers aan eerdere edities waardeerden de intensieve debatten en benutten de mogelijkheid om hun plannen en ideeën te verrijken met de input van hun ‘peers’.
- Zoals altijd ontvangen deelnemers ook dit jaar een bundel met alle inzendingen en daarin gedeelde ideeën, voorstellen en oplossingen. Deze publiceren we, zodat deze voor een breed publiek toegankelijk zijn.
- Voor bestuurders en toezichthouders van woningcorporaties zijn door deelname aan de Discussiedagen PE-punten te behalen.
Bouwen aan vertrouwen (hoofdthema)
De nationale en geopolitieke ontwikkelingen volgen elkaar met een enorme snelheid op, waarbij wat eerst onvoorstelbaar leek, de volgende dag werkelijkheid is geworden. Daarbij lijken instituties, samenwerkingsverbanden en regels die jarenlang als basis werden gezien ineens van minder of geen belang. Nepnieuws en de opvatting ‘wetenschap is ook maar een mening’ winnen terrein.
We zien al enige jaren dat grote groepen mensen en kiezers afhaken en niet meer stemmen, zowel in de meest kwetsbare gebieden in de steden maar ook in de meer perifere gebieden (zie de Atlas van Afgehaakt Nederland). Het leidt tot de opkomst van populistische en buitenstaander-partijen in Nederland en een kabinet dat het uitstellen van keuzes koppelt aan symbool- en kortetermijnpolitiek. Solidariteit met de zwakste groepen is niet langer een gegeven, niet op het gebied van ontwikkelingssamenwerking en evenmin als het gaat om de huisvesting van statushouders. Het rijksbeleid zet zich zelfs in om het helpen van de mensen die een huis het meest nodig hebben, te verbieden.
Hoe kan de volkshuisvesting bijdragen aan het herstel van het onderling vertrouwen in de samenleving en het vertrouwen in de instituties? Tien jaar geleden werd de Woningwet vernieuwd als antwoord op de diverse schandalen in de corporatiewereld. Schandalen die het vertrouwen ernstig geschaad hadden. Het strak aanhalen van de regels is inmiddels weer meer in evenwicht gekomen. Maar heeft de nieuwe constellatie het vertrouwen ook weer teruggebracht? En dan gaat het zowel om het vertrouwen in het terugbrengen van de woningnood onder de mensen die niet van huis uit de beschikking hebben over een groot vermogen, als om het vertrouwen van bewoners en woningzoekenden dat corporaties de goede dingen doen in buurten en wijken en het samenleven daar.
Wat heeft het enthousiasme voor het centraal stellen van ‘de bedoeling’ van de volkshuisvesting, onder andere naar aanleiding van het boek Verdraaide organisaties uit 2012 van Wouter Hart opgeleverd? Heeft dat bijgedragen aan betere keuzes voor de zwaksten in de samenleving en heeft het ook geleid tot meer vertrouwen van bewoners in corporaties en overheid? Of is het alleen maar een tijdelijke hype geweest in de bestuurskamers? Hoe kunnen we in de volkshuisvesting als een van de centrale velden in het leven van iedereen, weer bouwen aan het vertrouwen onderling en in de overheid en instituties? En wat kunnen/moeten de bijdragen daarvoor zijn op rijksniveau, in de gemeenten en corporaties en in de buurten?